De eerste week van de laatste kuur is voorbij. Vanaf nu kan het alleen maar beter worden! Toch moet ik mezelf af en toe tot de orde roepen. Van de vele dingen die ik op een dag wil doen, kom ik nog niet tot de helft. Ik spreek mezelf toe om per dag één ding te willen. Alles wat meer lukt is meegenomen. Dat helpt om frustratie te voorkomen. Daar moet ik dus op letten. En da's best lastig, omdat ik zo blij ben dat de chemokuren voorbij zijn. Die blijdschap wil ik graag omzetten in actie. Maar dat is nog iets te snel....


De invulling van deze week is gericht op starten met bewegen. Na wekenlang moe en futloos te zijn geweest, ook een beetje omdat er steeds toch weer een kuur aan zat te komen, mag ik nu grenzenloos opknappen. Bijna heb ik mijn eigen leven weer in eigen hand. Dus alles is er op gericht om weer conditie te krijgen. Dat doe ik voorlopig door veel te gaan wandelen. En gezellig genoeg zijn er veel mensen die het leuk vinden om mee te gaan wandelen, ondanks de kou.


En daarnaast moet natuurlijk alles geregeld worden voor volgende week. Dan start de bestraling. Het is lastig om plannen te maken voor een week wanneer je wel weet dat je elke dag naar Breda moet, maar nog geen idee hebt op welk tijdstip. En dat voor een periode van zes weken. Dan zit je toch een beetje vast in die weken.