Vanochtend vroeg op, Rebecca was om 6.00 uur al wakker. We hebben haar wel zo ver gekregen dat ze nog even in slaap viel, dus om half acht wakker van de wekker. Ondanks de vakantie was het al snel een hele drukte in huis. De meiden moesten allemaal op tijd gereed staan om naar verschillende logeeradressen te gaan. Sterre en Lieve werden door opa en oma uit Steenbergen naar de opa en oma in Dieren gebracht en Rebecca werd door mijn broer opgehaald om een dagje mee te gaan naar Plopsaland en ook daar mocht worden gelogeerd.
Ik zag ze allemaal vertrekken, met een brokje in mijn keel. Heerlijk voor ze dat ze een paar leuke dagen tegemoet gaan. Iets minder door de reden waarom. Het logeerpartijtje is op deze dagen gepland omdat ik vandaag mijn vijfde kuur krijg en dan op mijn gemak de pijnlijke dips kan doorstaan. Na het uitzwaaien van de kinderen dus richting het Amphia in Breda. Vol goede moed. Deze kuur heb ik al één keer eerder gehad en het fijne is dat ik er niet zo ziek van ben geweest als van de eerste drie kuren. Minder fijn is dat er andere kwalen voor in de plaats komen, zoals botpijn en heel veel vermoeidheid. Beter te dragen dan misselijkheid, dat dan weer wel. Andere bijwerking is dat deze kuur een nog grotere aanslag op mijn weerstand is. Dat bleek wel uit een ziekenhuisopname na de vorige kuur, ik kreeg koorts en had een weerstand van nul en moest een paar dagen blijven uit voorzorg en om antibiotica te krijgen. Gelukkig mocht ik net voor kerst naar huis.
Om deze diepe weerstandsdip te voorkomen krijg ik morgen een nieuwe injectie die de aanmaak van witte bloedcellen versnelt. Brrrr, ik houd niet van prikken. Niet handig wanneer je chemokuur volgt heb ik al ondervonden. Bij alles wat er moet gebeuren wordt geprikt! Bloedprikken, infuus prikken, wat je maar kunt bedenken. En dan steeds maar hopen dat degene die prikt weet wat ie doet. Vanochtend ging het mis, de prik was niet al te pijnlijk, maar er ontstond meteen een dikke bult op mijn arm die niet meer wegging. Dat was niet best. Naald er uit en opnieuw prikken. In mijn andere arm dan maar. Deze ging gelukkig goed, snel bloed naar het laboratorium om de bloedwaarden te meten. Na een uurtje wachten op de uitslag (die was goed) kon de kuur besteld worden. Daar wacht je dan ook een uurtje op en dan kan de kuur inlopen via het infuus. Dat ging te snel en ik werd niet lekker. Wat een rotgevoel. Paul moest snel de verpleging erbij roepen. De kuur werd even stopgezet, gauw over op de zoutoplossing. Na een kwartiertje ging het weer beter en kon de kuur weer worden aangekoppeld, wel in een lager tempo. Zo duurde het tot drie uur 's middags voor we weer naar huis konden. Een lange dag!! Lekker een ijsje als verwennerij voor alle doorstane 'ellende' (voel me soms net een klein kind op dit soort dagen....).
En nu thuis op de bank, lekker rustig want dat heb je wanneer de kinderen uit logeren zijn ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten