Wat een heerlijke zonnige dag! Toch kost het mij soms moeite om hiervan te genieten. Bij alles wat leuk is, klinkt er een naar stemmetje in mijn hoofd. Oja, denk ik dan, zo leuk is het allemaal niet. Misschien komt het wel terug.....

Dat is denk ik het lastigste op dit moment, die ene zin: Misschien komt het wel terug. En dan op een andere plek. Dat is niet te behandelen. Daar moet ik het de komende tijd mee doen. Tot de eerste controles. Het is moeilijk om die gedachte te parkeren en vooruit te kijken met het vertrouwen dat er wel een toekomst is.

Gistermiddag belde een vriendin of ik even mee ging de hond uitlaten. Dat kwam precies op het goede moment, anders was ik de hele dag niet naar buiten gegaan! Toch even van het zonnetje genoten voordat ik 's middags nog even ging rusten. Even gekletst, dingen die in mijn hoofd zaten onder woorden gebracht. Daarmee wordt het allemaal weer een stuk minder erg.