Even een update, want het is zo spannend allemaal. Afgelopen donderdag moest ik me melden in het ziekenhuis voor een MRI-scan. De eerste controlefoto na de hele behandeling van afgelopen jaar. Met moeite uit bed geklommen, want ik was (en ben nog steeds) geveld door een fikse keelontsteking. Het tijdstip van de scan was een beetje raar, aan het einde van de middag om 17:40 uur. Ik was vrij snel aan de beurt. Kleren uit en op het plankje van de scan. Infuus erin voor de contrastvloeistof en hup het apparaat in. Zo'n buis waarin je stil moet blijven liggen. Dat ging even te snel. In paniek drukte ik op de bel!! Even bijkomen en dan een tweede poging. Paul zou erbij blijven zitten en tegen me praten, als afleiding. Over Rebecca's nieuwe fietsje en over zijn werk. Hij heeft de volle 20 minuten volgepraat, wat had hij een droge mond daarna ;-) Het moment van inspuiten van die contrastvloeistof halverwege is even naar. De scan bestaat uit een aantal verschillende onderdelen en de begeleidende verpleegster kondigt via de koptelefoon steeds een volgend deel aan. En daarna begint dat apparaat tekeer te gaan! keihard bonzen en knallen, eigenlijk niet normaal. Maar goed, daardoorheen hoorde ik gelukkig de stem van Paul en kon ik mezelf ertoe brengen om rustig te blijven liggen.
Daarna met een lieve vriendin naar theater, een fijn ontspannen avondje.
Helaas is de keelpijn nog steeds niet over. Vanochtend toch maar even naar de huisars geweest voor een griepprik en advies. Naar huis met antibiotica en zonder griepprik. En nog een dagje rust. Morgenochtend naar Breda voor de uitslag van de scan. Wat wordt het? Rustig verdergaan of alles weer opnieuw? Zijn we er voorlopig vanaf of is die eeuwige angst dat er nog iets zit gegrond? Ik kan het niet zeggen. Ik heb het idee dat het zo wel goed was en dat het echt weg is. Maar ja, garantie tot aan de deur......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten