'Never let a problem to be solved become more important than a person to be loved' - Barbra Johnson


Donderdag was weer een bijeenkomst met mijn herstelgroepje in het kader van mijn revalidatie. Twee keer per week sporten we twee uurtjes en één keer per week bespreken we een thema. Thema van deze keer was 'omgaan met stress'. En aangezien ik in deze periode best wat stress ervaar, was dit wat mij betreft een prima thema. Ik vond het een geweldige bijeenkomst! Wat heerlijk om met elkaar te praten over en te lachen om al die zware gedachten en emoties die horen bij herstellen van de behandeling. De angst dat het terugkomt, ben je bang voor de dood of niet, hoe ga je om met ziek zijn, vermoeidheid en pijn. Hoe ga je om met andere zorgen in je leven? Best zware kost, omdat voor ons ziek zijn en bang zijn voor de dood reeel aanwezig is in ons leven. Zeker als, zoals deze week, een lotgenoot komt te overlijden. Ik merk dat het echt heel plezierig is om met anderen te praten die ook kankerpatient zijn. Want dat zijn we volgens de psycholoog, pas als je vijf jaar 'schoon' bent, ben je geen kankerpatient meer. Hmmmmm.... Ik ben dus pas op 22 september 2016 patient-af.
Maar goed, de gesprekken met mede-patienten hebben een andere lading dan gesprekken met mensen die dat niet hebben meegemaakt, wat mij betreft. De één kan zich wel iets voorstellen bij wat je hebt gevoeld, maar de ander heeft het zelf ook gevoeld. Dat maakt dat de gesprekken in deze groep extra intens zijn. We komen direct tot de kern. En tot de manier waarop je met problemen in het dagelijks leven omgaat, hoe moeilijk dat soms ook is in deze situatie.


Volgende week is het thema 'verwerken en omgaan met emoties'. Iedereen neemt dan iets mee wat belangrijk is geweest tijdens de behandeling. Ik moet nog iets kiezen, want dat zijn eigenlijk zoveel dingen!