Over de helft 15/28

Vanochtend na het bezoekje aan het ziekenhuis voor de vijftiende bestraling ben ik met Paul een uur gaan wandelen. Ik heb me voorgenomen om elke dag een uur te wandelen, zodat ik langzaam maar zeker wat conditie ga opbouwen. Maar het lukt nog niet om dat elke dag te doen. Vandaag hebben we hebben een rondje rond het dorp gewandeld en op een gegeven moment ging ik het toch wel voelen. Flink pijn in mijn spieren, maar wat een goed gevoel! Fijn om lekker in beweging te zijn en een lekker vooruitzicht dat het straks allemaal beter gaat. De rest van de dag was ik héél erg moe!

Wel Rebecca op de fiets naar school gebracht. Dat was bijzonder. Eind van de zomer 2011 heeft Rebecca leren fietsen en ik ben sindsdien niet fit genoeg geweest om met haar een stukje te fietsen. Inmiddels kan ze het dus heel erg goed  én is haar fietsje al bijna te klein!! In het kader van mindfullness maar heel erg van het moment genoten.....

Morgen hebben we na de bestraling een gesprek met de radiotherapeut. Dit is de vrolijke van de twee oncologen die zich met mijn geval bemoeien. De andere spreken we maandag. Eigenlijk zou het andersom moeten, want van de tweede oncoloog word ik altijd een beetje verdrietig. Die weet de situatie net zo uit te leggen dat ik het niet meer zie zitten. De eerste, die we morgen spreken, vertelt hetzelfde verhaal, maar dan in zulke bewoordingen dat je de zon nog ziet schijnen wanneer je buiten bent. Het engste wat ze allebei hetzelfde zeggen, is dat wanneer de kanker terugkomt op een andere plek het niet meer te genezen is. Daar moet ik maar niet teveel over nadenken. Ondertussen doen anderen dat voor mij en is er misschien over een paar jaar ook hiervoor een behandeling gevonden!