Hoorde ik mezelf vandaag echt tegen iemand zeggen dat ik de afgelopen periode niet had willen missen? Tot mijn verrassing is dat echt waar. De verhoudingen en het perspectief zijn door alles wat gebeurd is op scherp komen te staan. Een paar keer negatief, maar veel vaker zeer positief! Sommige mensen die dichtbij stonden zijn verderaf komen te staan en dat is jammer en verdrietig. Maar veel meer mensen die dichtbij stonden en ook een paar die wat verder weg stonden zijn veel dichterbij komen te staan. Ik weet niet zeker of ik het hiermee goed formuleer, maar dit is wel wat gebeurd is. "Je zult nog voor verrassingen komen te staan" vertrouwde een ervaringsdeskundige mij in september toe, toen we nog niet wisten wat ons precies te wachten stond. En ik ben daadwerkelijk verrast. Voor mij zijn zaken ook helderder geworden. Geen tijd verprutsen aan de verkeerde dingen bijvoorbeeld, ik heb nu een beter beeld van wat de verkeerde dingen zijn. En veel meer in het moment zelf leven. Ik hoop maar dat ik die wijze lessen weet vast te houden.

Gister na de bestraling de arts gesproken. Hij was positief (het is dan ook de positieve arts) over het verloop van de behandeling. Als alles volgens plan verloopt, dan is de kans dat het werkt ook groter. In mijn geval gunstig dus, want de behandeling verloopt volgens plan. Ik heb inmiddels een zalfje meegekregen om op de bestraalde plek te smeren, want het is één grote rode vlek geworden. En het gaat inmiddels vreselijk jeuken. Ook daarvoor een zalf meegekregen, maar die mag ik maar een week gebruiken dus daar durf ik nog niet aan te beginnen. Even wachten tot het echt onhoudbaar wordt. Het bestralen wordt voor mij nu wat spannender. Elke bestraling verergert de bijwerkingen, als dat maar goed gaat.....

Gister is het niet gelukt om te gaan wandelen. Vandaag gelukkig wel. Samen met een vriendin en haar hond door het sprookjesbos gewandeld. En een dierbare vriend gesproken. Nog één bestraling en dan gelukkig twee dagen time out in het weekend.