Als je kanker hebt, ga je dood. Dat is eigenlijk tot hoever mijn kennis van deze ziekte reikte. Gelukkig nooit eerder verder over na hoeven denken. Maar nu dan toch wel. En dan blijkt het allemaal nog niet zo ongenuanceerd te zijn. Blijken er in de buurt toch een hoop mensen al jaren geleden borstkanker te hebben gehad en er nu nog te zijn. Sommigen zijn zelfs alweer 25 jaar verder! Er zijn ook mensen die ik ken aan doodgegaan. Lees ik vannacht op een blog over een vrouw waar de borstkanker na drie jaar teruggekomen is waaraan ze deze maand is overleden. Dat geeft te vrezen. Vrolijk word ik er in elk geval niet van. Maandagavond was ik met Paul naar de film Descendants, met George Clooney. In deze film gaat een moeder van twee dochters (17 en 10) dood. Een hele mooie film, maar dit gegeven raakte mij toch enorm. Was misschien sowieso gebeurd natuurlijk.

Een tijd terug had ik me bedacht dat ik de afgelopen tijd niet had willen missen. Dat is ook zo, veel inzichten zijn verscherpt en het genieten van de mooie dingen gaat me veel beter af. Laatst zag ik op internet een indrukwekkende video, waarin dit heel mooi wordt beschreven. Ga er maar even voor zitten, het duurt maar drie minuten: Het beste cadeau dat ik ooit heb overleefd

Toch is het op dit moment allemaal best zwaar. De behandeling is natuurlijk voorbij, maar ik kan het 'gewone' leven nog niet oppakken. Daar ben ik veel te moe voor. Van opstaan en douchen raakt mijn energie al op. 's Middags ga ik naar bed om bij te tanken. De hele dag door voel ik me vermoeid en heb ik het gevoel dat ik eens een nacht goed door moet slapen. Soms lig ik 's nachts wakker, dat helpt er natuurlijk ook niet aan. Het is jammer dat ik de dingen die ik graag zou willen doen niet voor elkaar kan krijgen. Niet in het tempo waarin ik het zou willen in elk geval. Daarnaast vergeet ik ook nog eens alles. Geen gelukkige combinatie voor mij.... Het wordt wel beter, maar dat kan nog even duren.

Met veel sporten en bewegen probeer ik een omslag te bereiken. Maandag was de eerste keer echt sporten, op basis van het voor mij persoonlijk opgestelde schema. Dat viel een beetje tegen. Het sporten was 'te makkelijk'. Ik werd er niet echt moe van. Beetje fietsen, beetje tegen gewichten aanduwen. Niet heel moeilijk, geen spierpijn. Alleen iets meer moe 's avonds. Ik merk dat ik toch wel behoorlijk fanatiek ben op dit front, ik kijk uit naar het moment dat we het schema mogen opvoeren :-)