Inzicht

Wandelen door de bergen, wat een geweldige manier om alles eens anders te bekijken. Ik heb  afgelopen week elke dag gelopen, steeds voor de maximaal uitdagende route gekozen. Mijn lijf eens flink aan het werk gezet. En wat een succes! Vooraf zag ik er flink tegenop, maar ik kon de wandelingen gemakkelijk aan. Alleen de eerste dag was wat moeilijk, alsof er een elastiek aan mijn rug zat wat mij naar beneden trok. Maar vanaf dag 2 leek het alsof mijn lichaam zich er bij neerlegde dat er flink gelopen moest worden en was geen helling mij te steil of bergtop mij te hoog! Samen met de dames van www.survivorsontop.nl ben ik een week naar het Zwitserse Graubunden geweest. Slapen in een berghut, lopen door de bossen, langs steile hellingen, door de mist, in de zon. Het was gezellig, confronterend en leerzaam. Wat heb ik veel inzichten opgedaan. Zowel over mezelf, mijn lijf als over hoe mensen in elkaar steken. Wat was ik ontroerd door de deelneemsters die zich openstelden voor anderen, die zich lieten zien met alle angsten, onzekerheden en verdriet. Wat gaf dat een geweldig gevoel van verbondenheid en troost. Wat aangrijpend om te zien dat je zelf zoveel invloed hebt, op alles om je heen eigenlijk. Het begint gewoon bij hoe je zelf in het leven staat en hoe je jezelf wilt laten raken door anderen. Grijp je wel of niet de helpende hand van de ander, neem je wel of niet anderen aan in jouw leven? Wat een kracht zit er in het samen zijn, in het kwetsbaar durven opstellen van jezelf. En wat zitten er veel mogelijkheden in jezelf, als je over grenzen durft heen te gaan. Maar mijn belangrijkste les zit 'm voor mij in het loslaten. Het loslaten van alles, om te zien wat er echt toe doet. Los laten van angst, van onzekerheid, van wie je lief is, van bezit. Wat echt telt, blijft bij je. Alle andere dingen kun je missen. Dus heb ik de naam van mijn blog verandert van 'doorgaan' in 'los laten'. Afgelopen jaar was een kwestie van doorgaan, door angst, behandeling, vermoeidheid en alles heen. In de 'overlevingsstand'. En nu kan ik pas echt door, nu ik in staat ben om alles los te laten. Ook de overlevingsstand, de angst voor uitzaaiingen, de angst voor verlies en dood, onzekerheid, bezit, álles. En juist door dat loslaten zie ik wat er allemaal voor moois is, wat mijn leven waarde geeft. Met die waardevolle en kostbare maar onbetaalbare bagage vind ik elke nieuwe dag nieuwe mooie dingen die het pas echt interessant maken om te leven.